Twee decennia “Cheeky Cheeky Monday! Oi! Oi! Oi!”

Elke maandag, terwijl de rest van Amsterdam nog aan het bijkomen is van het weekend, barst in de OZ van Melkweg een onweersbui van breaks, bass en zweet los. We hebben het natuurlijk over de jungle van Cheeky Monday — Europa’s langstlopende wekelijkse drum-’n-bass-avond. Wat in 2005 begon als een grapje onder vrienden over een 'cheeky' flyer, groeide uit tot een kerk voor ravers, een podium voor bass-muziek, en een platform voor legendes. Ter ere van het 20-jarig jubileum sprak Melkweg met mede-oprichter Loz over twee decennia aan muziek, community en prachtige chaos.

In gesprek met Loz
Woorden door Davy de Lepper

Om Cheeky Monday te begrijpen, moet je eerst jungle en drum-’n-bass begrijpen — en de culturele voedingsbodem waaruit deze genres voortkwamen. In het begin van de jaren ‘90 ontstonden de genres in Londen uit de resten van de ravecultuur, de hartslag van zwarte Britse muziek en het protestgeluid van de stad. “Volgens de legendes hebben Fabio en Grooverider de basis voor deze genres gelegd tijdens hun residency bij RAGE in Heaven,” vertelt Loz. “Daar begonnen ze techno en acid-house te combineren met double-time hiphop-breaks — en zo ontstond een geluid dat zich zou ontwikkelen tot wat we nu kennen als jungle en drum-’n-bass.”

De beats waren snel, rauw, bijna futuristisch. Gemaakt met samplers, gedraaid op piratenzenders. Gevormd door dub, dancehall, hiphop, acid house, zelfs jazz. Jungle was in alles een rebels geluid — ritmisch protest dat door DIY soundsystems in kraakpanden en loodsen in Brixton schalde. “Het is muziek waar het rauwe en het soepele samenkomen,” zegt Loz. “Waar de DJ het geluid live vormgeeft. Een mix kan transformerend zijn, het kan iets overstijgen.”

Aan het einde van de jaren ‘90 evolueerde het genre tot drum-’n-bass — strakker geproduceerd, maar nog altijd geworteld in soundsystem-energy en DIY-ethos. In Amsterdam hield een kleine maar toegewijde scene het vuur brandend. Coffeeshops als Hill Street Blues en bars als Greenhouse Effect draaiden jungle, terwijl crews als JungleTerra en Bassground rauwe feesten organiseerden. Maar tegen 2005 begon die scene te verbrokkelen. Kraakpanden sloten, raves werden verdreven. Er was iets nieuws nodig. Iets brutaals, iets dat cheeky was.

Zoals bij veel goede ideeën begon het allemaal op een willekeurig moment. Stel je een groep vrienden voor in een coffeeshop in het centrum van Amsterdam. “Het was een dag met een lotsbestemming. Iemand sloeg zijn telefoon neer en riep: ‘Godverdomme, wie wil er maandag een feestje geven?’” herinnert Loz zich. “Sinistah wees naar mij en Kaper en zei: ‘Die gasten wel.’ Ik twijfelde. Hij zei: ‘Doe gewoon iets cheeky op maandag.’ En dat was dat.” Gewapend met flyers, een soundsystemmentaliteit en de scrappy energie van raveveteranen trapten ze af in Winston Kingdom. “Het was chaos,” grijnst Loz. “De DJ booth stond op de vloer, en het publiek moest letterlijk een muur vormen om de decks te beschermen.” Geen headliners, geen podium, geen backstage. “We probeerden niet cool te zijn,” zegt Loz. “We wilden gewoon ergens écht platen kunnen draaien en onze mensen samenbrengen.”

Cheeky floreerde juist door trends te negeren. Terwijl EDM de festivals overnam en champagnecultuur clubs binnensloop, bleef Cheeky eigenwijs geworteld in vinyl, MC’s, zweet en ziel. “We zijn niet hier voor selfie’s met bubbels,” lacht Loz. “We zijn hier voor baslijnen en kapotte speakers.” Promotie ging guerrilla-style: gele flyers in platenzaken, kroegen, fietsenwinkels en headshops. “In het begin trokken we soms letterlijk mensen van de straat de club in,” zegt Loz. “Ze keken verbaasd, maar bleven dan tot 4 uur ‘s nachts.”

Cheeky werd een plek waar expats locals ontmoetten en oldschool ravers naast studenten dansten. Die authenticiteit maakte het meer dan een feestje — het werd een cultureel anker in het constant veranderende Amsterdamse nachtleven. “Elke week opnieuw, al bijna 20 jaar, brengen we de muziek. En mensen vertrouwen ons daarin. Voor sommigen is het een bucketlistfeest, voor anderen onze wekelijkse kerk.” En dat voel je. Die consistentie bouwde een van de meest trouwe communities. “Het is een familie, geen fanbase.”

In de loop der jaren groeide Cheeky uit van een klein ravefeestje in de rosse buurt tot een vaste waarde binnen het internationale drum-’n-bass-circuit. Toen Winston Kingdom in 2017 de deuren sloot, was niemand bang dat Cheeky zou verdwijnen. Integendeel: het groeide door. Melkweg — zelf geworteld in de tegencultuur — verwelkomde Cheeky alsof het er altijd al thuis hoorde. “Het was niet zomaar een venuewissel,” legt Loz uit. “Het was een kans om te groeien zonder te verkopen. Melkweg liet ons rauw blijven, maar groter worden. Grotere acts, beter geluid, dezelfde Cheeky spirit.” Inmiddels staan er op maandagavonden 500+ mensen onder de lasers te skanken. “Melkweg snapt het,” zegt Loz. “Ze respecteren de cultuur. En ze laten ons nog steeds voluit roepen: ‘Cheeky Cheeky Monday! Oi! Oi! Oi!’”

Het kloppend hart van Cheeky Monday is het residentteam — een loyale en constant evoluerende familie van artiesten die de sound en energie van de avond jarenlang vorm hebben gegeven. “Neem Adi-J, een echte vaandeldrager van drum-’n-bass in Amsterdam, of Multiplex, de onmiskenbare MC-host van Cheeky. En dan ZeroZero: begonnen als residents tijdens hun studie audio engineering. Nu brengen ze muziek uit op top labels als Dispatch, SofaSound en RAM. Crazy!”

De gastenlijst door de jaren leest als een drum-’n-bass hall of fame. Van de legendarische Randall — “je favoriete DJ’s favoriete DJ,” aldus Loz — tot pioniers als MC Fats, Spirit en DJ Storm, die ooit een onvergetelijke set speelde met MC Skibadee. “Randall was een grote supporter van Cheeky Monday,” zegt Loz. “We waren zó dankbaar hem als artiest en vriend te hebben.” Met blijvende support van lokale helden als Lenzman, Nymfo en Pythius, en een eindeloze lijst van eervolle vermeldingen: van oudgedienden als Nicky Blackmarket, Aries, Bladerunner, Kyrist en JFB (3-voudig DMC World Champion) tot nieuwkomers zoals Tantron. “Veel te veel namen om op te noemen,” blikt Loz terug. “Maar zóveel mensen hebben Cheeky gemaakt tot wat het is.”

Wat brengt de toekomst? “Meer madness,” zegt Loz. “We blijven legendes boeken. Onze residents supporten. Misschien een label, misschien een festivalstage. Wie weet. Maar vooral: blijven doen wat we altijd al doen — het beste feestje op de beste dag van de week geven.” Dus of je nou een doorgewinterde junglist bent, een nieuwsgierige toerist, of gewoon even de maandagblues wilt uitzweten — er is maar één plek waar je moet zijn: “Cheeky Cheeky Monday! Oi! Oi! Oi!”

Vier 20 Jaar Cheeky Monday met ons op maandag 26 mei in Melkweg — met alle residents die deze jungle- en drum-’n-bass-avond hebben gemaakt tot wat het is. Check welke cheeky familieleden achter de decks staan en scoor je tickets hier.